விதியின் விந்தை!எப்படி ஏற்பட்டது?! எண்ணிப் பார்க்கிறேன்..
மெத்தனமாக அமைந்த ஒன்று இப்போது அத்தனை திண்ணமாய்...
நிரந்தரமாய்...உறுதியை...
பயம் ஒரு பக்கம்...அதனைக் காட்டிலும் மேலாக மனதில் இதம்...
குழந்தையைப் போல் துள்ளும் சிந்தையின் ஒரு பாதி..அதை பக்குவப்படுத்த துடிக்கும் மற்றொரு பாதி..
காரணம் எதுவோ?!
சேர்க்கையின் சந்தோஷமா...பிரிவின் வலியா???!!
ஹ்ம்ம்...விளக்கங்கள் விடுகதையாய்...
2 comments:
too good...the last line shows the richness of ur imagination..(vilakangal vidugadhaiyai)
the subtle contrast reminds me of my favourite poet vairamuthu`s line on slums...
"verumaiyin niraividam
varumaiyin ragasiyam"
nice one :)
Post a Comment